چرا بازی‌های ایران در جام جهانی از سالن‌های سینما پخش نشد؟!
تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۷۷۹۶۱
مدت‌ها بود که رسانه‌های ورزشی و البته سینمایی از پخش بازی‌های فوتبال ایران در جام جهانی ٢٠٢٢ می‌نوشتند و حتی این اتفاق را بهانه‌ای برای بهبود وضع اقتصادی سالن‌های سینما می‌دانستند که با رکود کامل در گیشه مواجه‌اند و چه بسا با جلب و جذب فوتبال‌دوستانی که خواهان هیجان تماشای دسته‌جمعی بازی‌ها هستند، می‌توانستند دست‌کم در روز‌های جام جهانی دخل و خرج کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش شهروند، این طرح، اما در نهایت شکست خورد و بازی‌های جام جهانی روی پرده نرفت. در واقع در شرایطی که تا بعد از ظهر روز دوشنبه -ساعاتی مانده به بازی اول تیم جمهوری اسلامی ایران در مقابل انگلیس- این امیدواری وجود داشت که سینماها این بازی‌ها را روی پرده خواهند فرستاد، در آخرین لحظات رئیس سازمان سینمایی درباره آخرین تحولات ایجاد شده در وضعیت اکران دیدار‌های فوتبال جام جهانی ۲۰۲۲ در سینماها صحبت کرد و به خبرنگاران گفت که «وظیفه اکران فوتبال جام جهانی قطر ۲۰۲۲ از عهده سازمان سینمایی خارج و این وظیفه به استاندار‌ها سپرده شده است».
او در ادامه با صراحت بیشتری گفت که «به نظر می‌رسد اکران فوتبال جام جهانی ۲۰۲۲ را در سینماها نخواهیم داشت».
پایان امیدواریدر روز‌های منتهی به جام جهانی، فوتبال‌دوستان امید پررنگی برای تماشای بازی‌های تیم ملی روی پرده سینماها داشتند. البته تردید‌های زیادی نیز در این میان وجود داشت.
مثلا در تمام روز‌هایی که رسانه‌ها از احتمال وقوع این اتفاق می‌نوشتند، عده‌ای -واقع‌بینانه- ماجرای بدون تماشاگر شدن بازی‌های لیگ‌های مختلف فوتبال را مثال آورده و این موضوع را دلیلی می‌دانستند بر تایید موضع خودشان مبنی بر اینکه نهاد‌های امنیتی اگر قرار بود با ریسک تماشای دسته‌جمعی این مسابقات در سینماها موافقت کنند، بی‌تردید قبل‌تر ریسک‌های به مراتب کمتر ورود تماشاگران به استادیوم‌های بازی‌های لیگ را نیز می‌پذیرفتند.
در بحبوحه این امیدواری‌ها و تردیدها، اما در ساعات پایانی منتهی به بازی اول ایران در جام جهانی شماری از رسانه‌های نزدیک به نهاد‌های امنیتی آب پاکی روی دست مردم امیدوار ریختند و نوشتند که بنا به تصمیم نهاد‌های امنیتی پخش فوتبال جام جهانی ۲۰۲۲ قطر در پردیس‌ها و دیگر سالن‌های سینما منتفی شده است.
طبق اخبار منتشر شده در این زمینه؛ به‌رغم امیدواری‌های موجود در زمینه پخش فوتبال در سینماها، بالاخره در دقیقه نود این احتمال منتفی شد و حداقل اینکه بازی اول تیم ملی در سالن‌ها و پردیس‌های سینمایی روی پرده نیامد.
این در حالی است که هم شورای صنفی نمایش، هم انجمن‌های صنفی سینماداران و هم سازمان سینمایی با تماشای دسته‌جمعی بازی‌ها در سالن‌های سینما موافق بودند و از این فرصت برای بازگشت مخاطبان به سینماها استقبال کرده بودند.
حتی گفته می‌شود که برنامه‌ریزی‌های مقدماتی در این زمینه نیز به انجام رسیده بود و سالن‌های نمایش‌دهنده مسابقات جام جهانی نیز انتخاب شده بودند. با این حال در دقیقه نود گفته شد که قرار نیست شاهد نمایش فوتبال بر پرده نقره‌ای باشیم. ظاهرا زور نهاد‌های دیگر بر سازمان سینمایی و وزارت ارشاد چربیده و بنا به ملاحظاتی -که البته مدت‌هاست درباره‌اش در رسانه‌ها صحبت می‌شود- نهاد‌های امنیتی زیر بار این ماجرا نرفته‌اند.
ناامیدی مضاعفمخالفت نهاد‌های تصمیم‌گیر با پخش بازی‌های جام جهانی در سالن‌های سینما از جهات و جوانب مختلفی ناامیدکننده بوده است. در واقع گذشته از ناراحتی و نارضایتی طیف قابل توجهی از فوتبال‌دوستان، طیفی دیگر امیدوار بودند پخش مسابقات جام جهانی و به‌خصوص دیدار‌های تیم ملی فوتبال کشورمان گیشه کساد سینماها را پررونق کند، ولی ظاهرا شرایط اجتماعی اجازه چنین اتفاقی را نمی‌دهد؛ تجربه‌ای که سود قابل توجهی برای سینماها داشت.
به عنوان مثال، سه بازی ایران در جام جهانی گذشته بیش از یک و نیم میلیارد تومان عایدی داشته که بیشتر از فروش ٦٠ فیلم روی پرده در آن سال و البته بیشتر از عایدی ٧٠ فیلم از مجموع ٨٢ فیلم اکران‌شده آن سال ارزیابی می‌شود.
این امکان برای سینمادار‌ها امسال، اما ایجاد نخواهد شد و این یعنی تجربه‌ای که اول‌بار در بهمن‌ماه سال ۱۳۹۰ در اوج جشنواره فیلم فجر با نمایش یک دربی پرهیجان برای نویسندگان سینمایی آغاز و البته در پی محدودیت‌های موجود برای بانوان برای ورود به ورزشگاه‌ها، از جام جهانی ۲۰۱۰ به این‌سو با استقبال پررنگ مردم مواجه شده بود، در آبان‌ماه ٢٠٢٢، دو سه ماه بعد از اعطای مجوز ورود به ورزشگاه به دختران ایران -که البته به دنبال آن تقریبا پای تمام ورزش‌دوستان از ورزشگاه‌ها بریده شد- به نقطه پایان رسیده است. پایانی که مقامات سازمان سینمایی آن را از دوش خود برداشته و مقصر این اتفاق را وزارت کشور و استانداری‌های مختلف عنوان می‌کنند.
دو روی سکه اکران فوتبالحسین فرح‌بخش، تهیه‌کننده و کارگردان سینما| پخش فوتبال در سینماها نه موافقت صددرصدی به وجود می‌آورد و نه اینکه می‌توان صددرصد با آن مخالف بود، بلکه این اتفاق دو روی یک سکه است و در عین اینکه به نفع سینماگران نخواهد بود، ولی می‌توانست به نفع سالن‌های سینما و سینماداران باشد؛ آن هم البته در صورتی که شرایطی طراحی شود که تهیه‌کننده و دیگر صاحبان فیلم‌های در حال اکران ضرر نکنند.
اما در پاسخ به انتقادات کسانی که بر این باورند که پخش فوتبال می‌تواند ظرفیت نمایشی کشور را خالی و کم‌بنیه کند؛ علاوه بر اشاره به لزوم مدیریت شرایط و اندیشیدن تمهید‌هایی مانند اعطای امتیاز به فیلم‌های روی پرده باید به این واقعیت نیز اشاره کرد که به دلیل هیجان حاکم بر فوتبال، این اتفاق به شکل غیرمستقیم می‌تواند تبلیغ‌کننده فیلم‌ها نیز باشد و مخاطبان را به حضور در فضای سینماها عادت دهد.
آب پاکی روی دست امیدواران!محمد خزاعی، رئیس سازمان سینمایی| سازمان سینمایی از حدود یک ماه پیش پیگیری‌های لازم برای اکران هم‌زمان مسابقات جام جهانی در سینما‌های کشور را انجام داده و حتی موافقت‌های اولیه را هم گرفته بودیم. حتی این برنامه در شورای فرهنگ عمومی هم مصوب شده بود. با این حال در نامه‌نگاری اخیر با وزارت کشور گفته شد که تصمیم‌گیری در این زمینه به شورای تأمین استان‌های مختلف واگذار شده است و هر استان با توجه به شرایط موجود می‌تواند درباره صدور مجوز نمایش بازی‌های جام جهانی در سینماها تصمیم بگیرد.
در واقع برخلاف آنچه در ابتدای امر به نظر می‌رسید، تصمیم‌گیری در زمینه پخش بازی‌های جام جهانی در سینماها جزو اختیارات سازمان سینمایی نیست و به استانداری‌ها واگذار شده است که به این معناست که شورای تأمین هر استان باید در این زمینه تصمیم بگیرد و در صورت مخالفت این شورا بازی‌ها روی پرده نخواهد رفت.
منبع: فرارو
کلیدواژه: پخش فوتبال در سینما ایران در جام جهانی بازی های جام جهانی فوتبال جام جهانی نهاد های امنیتی سازمان سینمایی سالن های سینما جام جهانی سینما ها پخش فوتبال رسانه ها روی پرده سالن ها بازی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۷۷۹۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
توصیه بیلی وایلدر که به کار کیانوش عیاری در «ویلای ساحلی» می‌آمد
همشهری آنلاین: در جایی از کتاب گفت‌وگوی مشهور بیلی وایلدر و کامرون کرو، وایلدر به کرو می‌گوید: «اگر نمایشنامه‌ای نوشتید و شانس‌تان را در جایی مثل نیوانگلند امتحان کردید و جواب نگرفتید، تمام شب می‌نشینید و آن را بازنویسی می‌کنید و نمایشنامه‌تان را به جای دیگری مثل پیتسبورگ می‌برید و دوباره جواب نمی‌گیرید. بار سوم که جواب نگیرید، دیگر فرقی نمی‌کند که چه کار می‌کنید، باید نمایشنامه را چال کنید و فراموشش کنید. این نمایشنامه هیچ‌وقت شانسی ندارد که در نیویورک روی صحنه برود. اما سینما این‌جوری نیست. مهم نیست که فیلم چقدر بد و بنجل شده. باید تا آخرین دلار بچلانیدش. فیلم باید اکران شود! آن‌هم برای تمام دنیا! پس فیلم به نمایش درمی‌آید، چه دوستش داشته باشید چه نداشته باشید. شرمندگی‌اش تا ابد باقی می‌ماند.»
این حرف از آن روشن‌بینی‌های پیرمرد است که در کمال سادگی و واقع‌بینی یکی از ویژگی‌های بی‌رحم سینما را توضیح می‌دهد. در تئاتر فرصت دارید که اشتباه شب قبل را شب بعد اصلاح کنید. دیالوگی را که بی‌مزه است، حذف کنید. کمی زودتر یا دیرتر واکنش نشان دهید. اصلا کل نمایشنامه را برای اجراهای بعدی بازنویسی کنید تا بهتر جواب بگیرید. ولی در سینما از این خبرها نیست. کارگردان باهوش و باتجربه وسط فیلمبرداری می‌فهمد که یخ کارش می‌گیرد یا نه و تماشاگر چه واکنشی به فیلم خواهد داشت. اگر کار بد پیش رفته باشد، شاید بتواند چیزهای جزئی‌ای را اصلاح کند و تغییرات محدودی به وجود آورد، اما واقعیت این است که در کل کار زیادی از دستش ساخته نیست. نماهای گرفته‌شده را نمی‌شود دور ریخت. باید همان‌ها را در تدوین نهایی استفاده کند. بالای هر ثانیه پول زیادی خرج شده و نمی‌شود همه نماهایی را که کارگردان دوست ندارد دوباره گرفت. فیلم ساختن مثل گیر افتادن در رابطه بدی است که خلاص شدن از آن خیلی مکافات دارد. یکی از طرفین می‌خواهد از این رابطه خارج شود، اما طرف دیگر به این راحتی‌ها ول‌کن قضیه نیست. حتی شاید بشود فیلمسازی را به مسابقه فوتبالی تشبیه کرد که تیم بازنده می‌خواهد سوت پایان بازی زودتر زده شود، اما باید تا آخرین ثانیه‌های وقت تلف‌شده بازی کند و بعد از بازی هم با تبعات باختش روبه‌رو شود.
حالا این وضعیت درباره «ویلای ساحلی» کیانوش عیاری صدق می‌کند. نسخه اکران آنلاین فیلم، حتی در قاب کوچک تلویزیون هم، کاملا دافعه‌برانگیز است. هیچ نشانی از تبحر و ذوق و شناخت کارگردانی مثل عیاری در آن نیست. فیلمی ملالت‌بار و خسته‌کننده که خیلی زور می‌زند بامزه باشد، اما کاملا مشخص است که کارگردان نمی‌داند دارد چه می‌کند. به قول معروف این‌کاره نیست. حتی نمی‌تواند یک کمدی تجاری نصف و نیمه باشد که بد اجرا شده. باری به هر جهت و بلاتکلیف است چون کارگردانش به ساخت چنین فیلم‌هایی عادت نداشته و قواعد این نوع فیلمسازی را که بیشتر به بسازوبفروشی شبیه است بلد نیست. اما به هر حال فیلم باید اکران می‌شده و هزینه ساختش را درمی‌آورده و سود هم می‌داده به سازندگانش. شاید اگر بحث سود و زیان نبود «ویلای ساحلی» روی پرده نمی‌رفت، اما به قول وایلدر کبیر، فیلم به نمایش درمی‌آید، چه دوستش داشته باشید چه نداشته باشید.
کد خبر 844664 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها کارگردانان سینمای ایران سینمای ایران مجله سینمای ایران
تداوم کاهش قیمت سکه در بازار